ड्राईभर
ड्राईभर ड्राईभर हो ! ड्राईभ गर्छौ । राजमार्गमा गर्छौ । रिंगरोडमा गर्छौ । सडकमा गर्छौ । बजारमा गर्छो । सीटमा अाफ्नो ‘ पाईलट ’ लेख्छौ । ‘ ट्याँ – ट्याँ, टीं – टीं ’ हर्न
नाक,कान,मुख र खुट्टा
अाँखा,नाक,मुख र खुट्टा हाम्रा यी दुई अाँखा भएको के वर्तमान संसार नियालेर हेर्न हैन ? तर मेरो अाँखा साँच्चै भन्ने हो भने ? म बसेको दशगजसम्मको ठूलो पर्खाल मात्रै हेर्न भ्याएको छ । यो नाक
पाईतलाहरू
( ४५ ) पाईतलाहरू पाईतलाहरू, सिंगो शरीर बोकेको छ , यिनले । सा – नो , एक बित्ते पाईतला हिडाइरहेकोछ प्रत्येकलाई, नाँगो पाईतलाहरूले । तिनिहरूलाई- जस्का जीवनको अस्तित्व नै त्यसैमा समेतिएको हुन्छ । यी पाईतलाहरुमा
लाश,जो भष्म हुंदैन
( ४५ ) लाश , जो भष्म हुंदैन मेले अाफ्नो शरीरभित्र एउटा लाश जलाई राखेको छु। त्यो लाश म मा नव चेतनाले प्रवेश गरेदेखि निर्वाध गतिले जलिरहेछ । मेरो मनका कोमल इच्छा ,अाकांक्षा , महत्वाकांक्षा,रीस,ईर्ष्या,लोभ
अाई रहुन् दुःखहरू
( ४७ )अाई रहुन् दुःखहरू अाई रहुन् दुःखहरू सधैं जीवनमा भाग एे सुखहरू बाँकी छ भने अझै । सधैं दुःख भोग्छु त्यसैमा सुख छ । सुखानन्द खोज्छु त – हृदयका व्यथाहरू छटपटिन थाल्छन् । त्यसैले
देश बन्छ
कविता देश बन्छ गरीब छ र देश ? मात्र हिमाली पानी बेचे देश बन्छ । भर नपरी छिमेकमै तेल उत्खनन् गरे देश बन्छ । कौडीमा नबेची जडिबुटी प्रशोधन गरे देश बन्छ । सुन्दर प्रकृति घुमाउन,
नेतासंग
नेतासंग कति किलोको माला लाउनु भो ? कति किलोको गाली खानु भो ? ढाँटको खेती गर्दै कति सपना बाँड्नु भो ? नेपाली जनतामा कति विपना बाँड्नु भो ? कति वैठकका वैठक बस्नु भो ? कति
पौरखीहरू स्वदेश फर्क ।
पौरखीहरू स्वदेश फर्क देश बाहिर गएका पौरखीहरू स्वदेश फर्क । नेपाली मन लिएर घर फर्क अार्जेको ज्ञान,विज्ञान लिएर फर्क सिकेको सीप लिएर फर्क मातृभूमि बाँझो छ, कुषि प्रविधि लिएर फर्क । चौतारीहरू बिरानो छन् ।
नेतासंग
नेतासंग कति किलोको माला लाउनु भो ? कति किलोको गाली खानु भो ? ढाँटको खेती गर्दै कति सपना बाँड्नु भो ? नेपाली जनतामा कति विपना बाँड्नु भो ? कति वैठकका वैठक बस्नु भो ? कति
मुक्ति क्षेत्र
मुक्ति क्षेत्र मुक्तिक्षेत्र मेरो शौभाग्य तिम्रो वरदान कस्तो अनुकम्पा ? तिम्रो सौंदर्य प्रकृतिको दिव्यता भू-भिन्नतामा पाइन्छ सभ्यता । रचनामा कति विभेद ? भूतलकै चन्द्रलोक अचम्मैछ त्यहाँ जीवनी झारपातमा पनि संजीवनी । कुनै न कुनै घरमा